در این کار، ما یک روش غیر لیتوگرافی جدید برای ساخت نانوساختارها به طور مستقیم بر روی شیشه دودی فابریک پراید از طریق معرفی یک لایه فداکاری SiO 2 و متعاقب آن حکاکی ناهمسانگرد پلاسما با پلاسمای واکنشی ارائه می‌کنیم.
لایه SiO 2 به عنوان یک لایه قربانی روی شیشه قرار گرفت که متعاقباً با پلاسمای CF 4 برای تشکیل یک نانوساختار با استفاده از یک روش شناخته شده اچ کردن پلاسما ناهمسانگرد ( شکل 1a ) 15 تیمار شد.
به نوبه خود، ستون‌های نانومقیاس SiO 2 به عنوان سطوحی عمل می‌کنند که در برابر حکاکی مداوم پلاسما مقاومت می‌کنند، که منجر به تشکیل نانوساختار روی سطوح شیشه‌ای می‌شود.
مناطق شیشه ای پوشیده شده با SiO 2ستون‌ها به آرامی حکاکی می‌شوند، در حالی که نواحی بدون ستون SiO 2 به سرعت حکاکی می‌شوند که منجر به تشکیل الگوهای نانو روی شیشه می‌شود. فرآیند ما نیاز به پس پردازش از طریق هیدرولیز آب برای حذف فلوراید فلز باقی مانده و افزایش زبری نانوالگو دارد.
با تیمار پلاسمای CF 4 به تنهایی، زبری باعث شد شیشه نانوساختار فوق آبدوست شود. متعاقباً، یک ماده با سطح کم انرژی روی سطوح نانوساختار پوشانده شد تا آنها را فوق آبگریز کند.
تجزیه و تحلیل سطح سطوح تحت درمان با پلاسما انجام شد. اندازه‌گیری‌های CA و CAH آب انجام شد و آزمایش‌های تراکم آب به ترتیب برای مشخص کردن اثرات تیمارهای سطحی بر ترشوندگی و هسته‌زایی/رشد قطرات آب انجام شد.
تغییرات در عبور نوری نیز با استفاده از طیف‌سنجی UV-vis برای تخمین اثرات تشکیل نانوساختار، تحت مدت زمان‌های مختلف پلاسما، بر ضد انعکاس لایه‌های شیشه‌ای مورد بررسی قرار گرفت.
تصاویر SEM از سطوح شیشه ای اچ شده با پلاسما CF 4 و مقاطع شیشه ای سودا آهکی با مدت زمان اچ پلاسما CF 4 متنوع : (الف) 15، (ب) 30 و (ج) 60 دقیقه. نمایش شماتیک و تصاویر مقطعی SEM از شیشه های پوشش داده شده با SiO 2 با مدت زمان پلاسمای CF 4 متنوع : (d) 15، (e) 30 و (f) 60 دقیقه. نوار مقیاس 500 نانومتر است. (ز) زبری اندازه گیری شده بر روی شیشه های با (آبی) و بدون (سیاه) لایه SiO 2 .
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.